تحلیل آثار زیست محیطی گردشگری خانه های دوم از دیدگاه جامعۀ میزبان و مهمان (مطالعۀ موردی: روستاهای ناحیۀ دوهزار، شهرستان تنکابن)

گردشگری خانه های دوم، یکی از الگوهای مهم گردشگری در نواحی روستایی است که آثار و پیامدهایی را در فضاهای روستایی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی دارد. هدف مقالۀ حاضر، بررسی آثار و پیامدهای زیست محیطی گردشگری خانه های دوم در منطقۀ دوهزار است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است و داده های مورد نیاز، به روش تکمیل پرسشنامه جمع­آوری شده است. درحال حاضر 640 خانۀ دوم در منطقه استفاده می شود که تقریباً 50 هکتار از کل اراضی منطقه، بر اثر توسعۀ این نوع گردشگری تغییر کاربری داده است. یافته ها بیانگر آن است که این نوع گردشگری، در منطقۀ دوهزار گسترش زیادی داشته است و اعضای جامعۀ مورد مطالعه، به آثار و پیامدهای منفی زیست محیطی گردشگری خانه های دوم اذعان دارند، اما در زمینۀ آثار و پیامدهای زیست محیطی این نوع گردشگری، بین دیدگاه­های ساکنان محلی و صاحبان خانه های دوم اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین از دیدگاه هردو گروه، مهم ترین پیامد زیست محیطی توسعۀ گردشگری در روستاهای دهستان دوهزار، مربوط به گویه­های تغییر کاربری اراضی است که البته تفاوت معناداری بین دو دیدگاه وجود دارد. همچنین کمترین تفاوت در دیدگاه های این دو گروه، در آلودگی محیط و چشم انداز ظاهری است. تفاوت میانگین ها در دو گروه 3/0 است.